΄Μια κουβέντα με ένα γέρο Βεροιώτη

\
 - Δε μου λες μπάρμπα- Στέργιο γιατί φτάσαμε στον πάτο στο καζάνι ,σαν λαός, σαν κοινωνία;
   - Γιατί πιδιμ’ ρίξαμαν στου καλό του γάλα τόσου γ’ ρουνίσιο γάλα , π’ δεν γίνιτι πιά γιαούρτ’.
     Και τώρα τι θα γίνει; Δεν υπάρχει ελπίδα;
    Υπάρχ’ ου λαός μας  είνι σπουδαίους κι θα ξαναβρεί του δρόμουτ΄,όπως τον  βρήκι τόσις φουρές
Το ελπίζουμε μπάρμπα  Στέργιο