Η Βέροια είναι μια όμορφη πόλη με νοικοκυραίους ανθρώπους, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα άλλοι με το μεροκάματο άλλοι με το μαγαζί τους, μικρό ή μεγάλο ,άλλοι σαν υπάλληλοι του Δημοσίου ή ιδιωτικοί και άλλοι σαν συνταξιούχοι.
Εκείνη την ασχήμια που κανένας δεν μπορεί να υποφέρει είναι των ζητιάνων.
Στα πεζοδρόμια δεν μπορείς να περάσεις από τους ζητιάνους.
Προχθές μέτρησα πάνω από δέκα ζητιάνους στην Μητροπόλεως, άλλους τόσους στην Βενιζέλου και πολύ περισσότερους στην Κεντρικής και γύρω από τον ΄Αγιο Αντώνιο
΄Αλλοι στα καροτσάκια, οι περισσότεροι με ένα τενεκεδάκι στα χέρια,
΄Ανθρωποι εξαθλιωμένοι και άνθρωποι που σφύζουν από ζωή.
Πολλοί όπως μαθαίνουμε έχουν και περιουσίες και όμως χωρίς ντροπή το ρίξαν στη ζητιανιά
΄Αντρες και γυναίκες, νέοι και νέες που θα μπορούσαν να δουλέψουν μεροκάματο να μαζέψουν τα φρούτα, τα βαμβάκια που μαζεύουν οι Αλβανοί, κάθονται με το τενεκεδάκι στο χέρι και ζητάν ελεημοσύνη από όσες και όσους περιμένουν να κερδίσουν λίγο παράδεισο δίνοντας στην ζητάνα ή στο ζητιανάκι ένα ευρώ.
Εκείνη που είχε προωθήσει την ζητιανιά ακόμη από την εποχή του Βυζαντίου ήταν η εκκλησία,
Με την σκέψη να κερδίσεις λίγο παράδεισο είχαν δημιουργηθεί συντεχνίες ζητιάνων με νόμιμα… δικαιώματα.
.Θα σας πω κάτι που είδα προχθές και πλήγωσε την καρδιά μου:
Μια ζητιάνα είχε στα χέρια της τηλιγμένο μέσα σε κουρέλια ένα μωράκι όχι παραπάνω από εφτά οχτώ μηνών.
΄Εριχνε αραιό χιονόνερο και η θερμοκρασία ήταν αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν.
Το μωράκι ήταν ξυλιασμένο, το μουτράκι του μελανιασμένο από το κρύο.
Το κοίταξα μια στιγμή στα μάτια,
Δυο ματάκια μαύρα, χαντρούλες, πονεμένα, παραπονεμένα. ένα γλυκό προσωπάκι.
Με κοίταξε για μια στιγμή σαν να μου έλεγε.
- -Ποιος φταίει και είμαι σ’ αυτή την κατάσταση;
- Μόνο εγώ δεν φταίω.
- . . Αυτή είναι δυστυχώς η κατάσταση στην Βέροια με τους ζητιάνους
Εγώ αυτά είδα και αυτά καταγράφω, αν τώρα κάποιοι άλλοι τα βλέπουν διαφορετικά ας μου το πουν, μπορεί να κάνω λάθος.
Γιάννης Βακάμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου